The woman slave “Kaniz” کنیز
The woman slave “Kaniz”
The pearl of your tears
Don’t sell even for a dime,
In the bazaars of the Orient
O you, the girl of my fairyland.
And they weave,
From the apple blossoms
Chains.
Because the traders of silk and amber perfume,
A slave,
They want to make of you
A floral display for their stalls
A seductress of the philander leader at their banquets.
Those
Who make golden bricks
Out of the softness of the thin air.
Those who have no time,
From the rise in numbers
To take away their eyes
Even for a moment
To see through the shine of your body
The land of ethereal beauty.
The sound of your footsteps,
With each strike of profit and loss,
Will crumble away
During the prosperity of the bazaars of the Orient.
From the rocky road,
Where are you heading to?
O bundle of gem and crystal!
The green path to the spring
And toward the rainbow gates
Lays out before you
And you, broken,
Looking like the eyes of the gazing stars
on the midway road,
You! The mythical girl of the lost paradise.
I see the heaven
In the shivering wheatfield of your silky eyelashes.
You, adrift in the deserts of illusion.
Don't you see the wicked sorcerer facing you,
Promising colorful mirages,
And dragging you around
Like a slave girl
In a mystical dance of pictures?
The wandering girl of the barren deserts
The perfume of caravans of Amber and silk,
Be only mine
With the shape of your fingertips
On the harp of thousand sounds of my songs
Will shape
And raise
The flag of love
To the far galaxies.
Why?
Because the merchants in the bazaars of the Orient
Will not buy, even for a dime,
The pearl of your tears.
کنیز
به پشیزی نمی خرند
در بازارهای شرق
دختر سرزمین افسانه های من
و می بافند
از شکوفه های سیب
زنجیر
چرا که بازرگانان عبیر و ابریشم
کنیزکی از تو
می خواهند پرداخت
گل سرسبد دکه هایشان
لعبتک بزم بزرگان عشرت باز
آنان که خشت زرین میزنند
از لطافت هوا
آنان
فرصت ندارند
از صعود شماره ها
چشم برگیرند
حتی به لحظه ای
تا از شفاف پیکر تو بنگرند
سرزمین زیباییها را
وزن پای آهنگات
با ضربه های سود و زیان
در هم خواهد شکست
در هنگام رونق بازارهای شرق
از معبر سنگلاخی
به کجا خواهی شد
ای گردونهٔ بلور و آبگینه
که راه سبز بهار
تا دروازه های رنگین کمان
پیشاپیش ات گسترده است
و تو در هم شکسته
چشم ستارهٔ بهت نیمه راه را ماننده ای
دختر افسانهٔ بهشت گمشده
من بهشت را
در لرزش گندمزار ابریشمین مژگانهایت
می بینم
سرگشتهٔ کویر های وهم
عفریت جادو را نمی بینی پیشاپیش
که با وعدهٔ سرابهای رنگارنگ
به هر سو می کشاندت
کنیزوار
در رقص ساحرانهٔ تصویرها
دختر سرگردان کویرهای متروک
عطر کاروانهای عبیر و ابریشم
تنها مرا باش
و سر پنجهٔ سیمایی ات
بر چنگ هزار آهنگ ترانه هایم
که می سازند
که بر می افرازند
پرچم مهر را
تا کهکشانها
چرا
که بازرگانان بازارهای شرق
به پشیزی نمی خرند
مروارید سرشکهایت را.
